مرگ واژه ها (دلنوشته آسیه سلطانی)

هرچه واژه ها گسترده تر می شوند، باز هم نمی توان درد های این چند سال اخیر را با واژه، بر شانه های کاغذ گریست. 

این روزها، وقتی باهم مواجه می شویم، نمی توانیم چیزی بگوییم؛ 

فقط دلمان می خواهد یکدیگر را بغل کنیم، 

روی شانه های عزیزانمان اشک بریزیم و صدای 

هرچه غیر از تو، پَر ( شعر سپید آسیه سلطانی درباره شوق فرج)

بســـــم الله الرحمن الرحیم 

کاش به کنج آشپزخانه ی دلم، سری می زدید. 

و من هر غیری را از پنجره ی آشپزخانه، پرواز می دادم 

تا بتوانم

بیدارم؛ بیدار باش (آسیه سلطانی)

بســـــــــــــم الله النــــــــــــــور 

... می آید آن فردا
می آید آن فردای ما؛ آری... 
با بودنت پُر می شود ناگاه
خالی ترین قسمت 
از جمله های 

نشانه شناسی (روزنگار آسیه سلطانی)

احساس، وقتی تا چشمت غلیان کند، دیگر نمی توانی جلوی سررفتنش را بگیری. می بینی که ناخودآگاه اشک ها جاری شده و جز پاک کردنِ گونه هایت، کاری از دستت نمی آید. 

دو سال و اندی است حالم اینگونه است. نه همیشه. ولی غالبا هر بهانه ای، چشمانم را تر می کند. دلتنگی تا سه هفته پیش

نور ببار (تک بیتی آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

عریان شده عالم، به زمستان جهالت 

مأمن (تک بیتی آسیه سلطان)

بســـــــمک یا امان الخائـــــــــــفین 

آغوش تو آرامشِ دل های پریشان