حرکت کن تا زنده بمانی (یادداشت آسیه سلطانی درباره سرزمین مادری)

بسم الله النور 

- به بهانه انتخاباتِ پیش رو 

با مشغله هایی که داشتم، نتوانسته بودم سریال «سرزمین مادری» را با شروع پخشش از تلویزیون، ببینم. اما یکی دو مرتبه در حین پخش برخی از قسمت ها، به نظرم سریال جالبی، آمد. این شد که دو سه روزی که حال خوبی نداشتم و در خانه استراحت می کردم، خودم را بستم به دیدنِ این سریال، از تلوبیون. 
در کل از دیدن فیلم هایی با داستان های زیبا و جذاب، خیلی لذت می برم. از نوجوانی، زیاد فیلم می دیدم اما مدتی بود که اصلا فرصت فیلم دیدن نداشتم. چه برسد به سریال که انسان را درگیر می کند. اما بالاخره این سریال، مرا تسلیمِ دیدن کرد. 
هرچند مثل بسیاری از سریال ها و فیلم ها، خالی از اشتباه و ضعف نیست، اما می پسندمش. 
همینکه به یادمان می اندازد که مردم باغیرتِ کشورمان، چه سختی هایی را پشت سر گذاشته اند تا به شرایطی رسیده ایم که در آن قرار داریم، ارزشِ دیدن دارد. اینکه می بینیم کوچکترین تصمیم ها و عمل ها آینده مان را تغییر می دهد و به فکر فرو می رویم که ما برای سرزمین مادری مان چه کرده ایم یا چه کاری باید انجام دهیم، ما را بیشتر ترغیب به دیدن این سریال می کند. 
اینکه می بینیم شخصیت اول فیلم، باوجود گذراندنِ چه سختی هایی دست از تلاش و دل از امید، نکنده است، امیدمان را برای ساختن آینده ای بهتر، تقویت  می کند. 
و قطعا نباید فقط بیننده باشیم. که در تاریخ آنانکه فقط به حرکات دیگران، خیره شده و خود، ساکن بوده اند، مرده اند. 
برای زنده ماندن و زندگی کردن، باید حرکت کرد.