عشقت، دنیا را فراموش (داستانک عاشورایی از آسیه سلطانی)

بســـــم الله الشـــــــاهد 

طفل،تشنه بود. 
تلذی می کرد؛همچون ماهیِ از آب دورافتاده.
صدای یاری خواستنِ بابا را که شنید، 
با گریه های مدام، پدر

بوسه بر تربت (شعرنو آسیه سلطانی)

بسم الله الرحمن الرحیم 

بر دشتِ سجاده نشسته ام
دست ها را مقابل صورت گرفته ام
تا نامت را  در گوش خدا زمزمه کنم
ابرِ چشمانم بر دشت می بارد
دانه ی توکل را آبیاری می کند 
و جوانه ی امید، از دامن دشت می روید
و من
مبهوتِ این آفرینش
سر بر خاکِ شُکر می سایم
اشکِ جاری، با تربتِ فرزندِ بوتراب 

نشانه شناسی (روزنگار آسیه سلطانی)

احساس، وقتی تا چشمت غلیان کند، دیگر نمی توانی جلوی سررفتنش را بگیری. می بینی که ناخودآگاه اشک ها جاری شده و جز پاک کردنِ گونه هایت، کاری از دستت نمی آید. 

دو سال و اندی است حالم اینگونه است. نه همیشه. ولی غالبا هر بهانه ای، چشمانم را تر می کند. دلتنگی تا سه هفته پیش

مأمن (تک بیتی آسیه سلطان)

بســـــــمک یا امان الخائـــــــــــفین 

آغوش تو آرامشِ دل های پریشان

جان باخته (شعر آسیه سلطانی)

بسم رب الحسین (علیه السلام) 

او می کُشد، من قصد خون خواهی ندارم
جز جان سپردن در رهش، راهی ندارم

این جانِ ناقابل،

تشنه شهادت (شعر آسیه سلطانی)

الســـــــلام علی الرضیـــــــع الصغیــــــــــــر

وقت است که با هم به خدا رو بزنیم
در اوج عطش، به رود پهلو بزنیم 
ما تشنه ی کوثر

بیرق سرخ رؤیایم (شعر حسینی از آسیه سلطانی)

بســــــــم الله الرحـــــــمن الرحــــــــــیم 
شبی در عمق یک رؤیا،  به دستم گوهری دیدم/
برای گوهرِ نابم، چه رؤیاها که من چیدم/
به ذهنم بود تا زان گوهرِ  لبریز از معنا/
زنم طرحی که باشد