اشک خورشید (شعر سپید آسیه سلطانی)

(شعری که قبلا سروده بودم، کمی تأمل کرده و اصلاح نمودم) 

ابرهای پراکنده کجا و 
آسمان آفتابی کجا؟! 
خورشید می تابد و 
اشک های جاری 

هرچه غیر از تو، پَر ( شعر سپید آسیه سلطانی درباره شوق فرج)

بســـــم الله الرحمن الرحیم 

کاش به کنج آشپزخانه ی دلم، سری می زدید. 

و من هر غیری را از پنجره ی آشپزخانه، پرواز می دادم 

تا بتوانم

ویراستار ( داستانک آسیه سلطانی)

بســــــم الله الذی هـــو مدبر الامــــــور 

دومین داستان کوتاهش را هم نوشت و کناری گذاشت. 

به امید ویرایشی 

در انتظار پرواز (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

پرنده، به قفلِ قفس خیره مانده؛ 

در آرزوی پر کشیدن است. 

جوجه هایش از تخم درآمده اند؛

به قصدِ آزادی، پرواز را

رستاخیز (شعر سپید آسیه سلطانی در پاسخ شعری از مرتضی شمس آبادی)

بسم الله الرحمن الرحیم 

«مَرَجَ البحرَینِ یّلتقیان»  سوره مبارکه الرحمن

پایانِ دریا را نخواهی یافت! 

بنگر... 

تا چشم کار می کند،

آب می بینی و آب؛ 

چه، گاهِ آشفتگی که موج می زند 

و نزدیک است خود را

پس زد (شعر از آسیه سلطانی)

بسم الله النور

او

کتاب 

هدیه 

من

... 

راه برگشت بسته

هرروز، عاشورا (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله الرحمن الرحیم

دفتر بزرگ روزگار، ورق می خورد
به امروز می رسد؛ 
کودکانِ غزه 
کشته می شوند؛
بی گناه. 

خانه ای از اشک (شعر سپید آسیه سلطانی)

یا رب! ارحم من رأس ماله الرجاء و سلاحه البکاء

دانه دانه اشکِ تنهایی می ریزم

تک تکِ دانه ها را روی هم می چینم

می خواهم خانه ای بلورین

هذیان (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

برداشتی و نشانه گرفتی دلم را. 
مانده ام در عجب 
مگر تو غرق در گلزارِ اردیبهشت،

بهانه ی بودن (شعر سپید آسیه سلطانی)

بســـــــــــــــم الله النــــــــــــــــــور 

از آهنگ آمیختن واژه هایت
نطفه شعر در وجودم بسته شد. 
ابر دل را آبستنِ باران