در انتظار پرواز (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

پرنده، به قفلِ قفس خیره مانده؛ 

در آرزوی پر کشیدن است. 

جوجه هایش از تخم درآمده اند؛

به قصدِ آزادی، پرواز را با آنها تمرین می کند. 

نگرانِ جوجه ی کوچک است که ناگاه قفل قفس باز می شود. 

گاهِ پرواز رسیده انگار! 

نکند فرصت از دست برود!

هرچند بالی زخمی از روزگار دارد،

اما خود و جوجه هایش را به خدا می سپارد... 

در قفس باز است... 

سه پرنده درحال پروازند

و از قفس دور و دورتر می شوند...