پرده دار (داستانک آسیه سلطانی)

اصلا نمی خواهم به آن روز فکر کنم...

همان روزی که نفس آقاجان وسط حیاط خانه بند آمد... 

همان روزی که پرده های اتاق مادرجان، دیگر کنار نرفتند... 

 مادرجان دوست داشت صبح که بیدار می شود، پرده ها کنار باشند و چشم هایش 

معامله (داستانک امام رضایی آسیه سلطانی)

خدایا، این روزای آخر صفرم به خیر کن. 

خودت شاهدی که هرکدوم مون تو هر لباس و تیپ و شخصیتی که لازم بوده، خودمونو جا زدیم که آب تو دل کسی تکون نخوره.

آقا جان! ای امام رئوف! 

چشمای خیسِ مهتاب، موقع خداحافظی

«بهترین همــ...سر، همــ...پا» داستانک امام رضایی (پیاده تا مشهد)

وقتی تو کوهنوردی اون اتفاق برام افتاد، دکتر گفت:«نباید از پاهات زیاد کار بکشی.» همین باعث شد که موقع بستنِ ساک سفر، لیلا جون بگه : « مصطفی جان! نرو مادر؛ نگرانتم؛ پیاده اذیت میشی؛ بذار چند هفته دیگه با ماشین میریم.»

ولی عاطفه که همیشه جور دیگه ای به دنیا و اتفاقاش نگاه می کنه، بهم گفت: « درسته که

هیولا (تمرین نوشتن/داستانک آسیه سلطانی)

او، مهربان است و آرام؛ 

آزارش به مورچه هم نمی رسد. 

سرگرمِ کارهای خود است و اصلا

الگوی متفاوت زندگی قسمت اول (داستان گونه ای از آسیه سلطانی)

یا حرز من لا حرز له 

وارد خانه که شد، او را بغل کرد. لب را بر گونه های «سلما» سایید و او را بوسه باران کرد. از دلتنگی گفت. از اینکه چقدر زندگی در دوریِ او، برایش سخت است. از روزگار نالید. از اینکه زمانه، زن و فرزندش را از او

حرص ( داستانک آسیه سلطانی)

بســـــم الله الرحمـــــن الرحیـــــم

او را به چند سکه ی طلا فروختند.

حتی از گوشواره طلای کودکان