مرگ واژه ها (دلنوشته آسیه سلطانی)

هرچه واژه ها گسترده تر می شوند، باز هم نمی توان درد های این چند سال اخیر را با واژه، بر شانه های کاغذ گریست. 

این روزها، وقتی باهم مواجه می شویم، نمی توانیم چیزی بگوییم؛ 

فقط دلمان می خواهد یکدیگر را بغل کنیم، 

روی شانه های عزیزانمان اشک بریزیم و صدای تپش هایشان را خوووووب گوش کنیم.

شاید فرصتی دوباره، نداشته باشیم...

_______________________________________________________________________

پی نوشت:  به بهانه ی دفاع مقدسی که پشت سر گذاشتیم. 

روزهای سختی بود؛  اما اوضاع کنونی غزه و بچه های اهل غزه، دل هر سنگی را آب می کند. جز اسرائیل و آمریکا و تمام آتهایی که از بس خون خورده اند، دیگر نه می توان به ینگ تشبیه شان کرد و نه می توان گفت دلی دارند.