معامله (داستانک امام رضایی آسیه سلطانی)

خدایا، این روزای آخر صفرم به خیر کن. 

خودت شاهدی که هرکدوم مون تو هر لباس و تیپ و شخصیتی که لازم بوده، خودمونو جا زدیم که آب تو دل کسی تکون نخوره.

آقا جان! ای امام رئوف! 

چشمای خیسِ مهتاب، موقع خداحافظی

تمام می شود یا شروع؟! (داستانک آسیه سلطانی)

چشم از ساعت بر نمی دارد.

منتظر است وکیلش از در اتاق قاضی بیرون بیاید و 

بگوید:  «همه چیز تموم شد.» 

وکیل آمد و  گفت: 

ویراستار ( داستانک آسیه سلطانی)

بســــــم الله الذی هـــو مدبر الامــــــور 

دومین داستان کوتاهش را هم نوشت و کناری گذاشت. 

به امید ویرایشی 

الگوی متفاوت زندگی قسمت اول (داستان گونه ای از آسیه سلطانی)

یا حرز من لا حرز له 

وارد خانه که شد، او را بغل کرد. لب را بر گونه های «سلما» سایید و او را بوسه باران کرد. از دلتنگی گفت. از اینکه چقدر زندگی در دوریِ او، برایش سخت است. از روزگار نالید. از اینکه زمانه، زن و فرزندش را از او

ابزارِ لازم

بسم الله النور 

«آیا می شود امری را خواست، و ابزار و ملزوماتش را نخواست؟»  

در حال بحث درمورد داستان «ماده گرگ» بودیم که لابه لای تمام حرفها، استاد، این جملات را بیان کرد. عده ای مثل عکس العمل های  همیشگی شان در فضای مجازی، اصلا به روی خود نیاوردند، عده ای، توضیح خواستند و عده ای هم