خواب نمانی! (شعر نیمایی آسیه سلطانی)

زمانه اندکی از آنچه می دانی و می گویند، 

رحمِ کمتری دارد... 

و دارد در دهان خود، 

بسی لالاییِ سنگین، 

که در گوش تو 

کلیدی بر قفل فراق / شعر سپید آسیه سلطانی

دلم را قفل و کلید، تویی...

سرمای دلواپسی ام را

با هُرمِ نفَسی، گرما بده. 

سکون قلبم را 

با تپشِ واژه ای

خبرنگار (شعر سپید مقاومت از آسیه سلطانی)

ناگهان سوخت وسایل کارش

موتورِ کنارِ چادرها، 

میکروفون،  

ضبط صوت، 

دفترچه، 

عکس های 

طرز تهیه اشک (شعر سپید آسیه سلطانی)

قلعه ی دلتنگی، 

دور قلبم حلقه می زند؛ 

دل، تنگ تر می شود؛ 

و فشار قلعه، بیشتر... 

دل، 

تنگ و تنگ تر 

زاویه ی دید ( خطاب به روح خدا) شعر سپید آسیه سلطانی

🌹سروده ای با ویرایش مجدد🌹

امتداد نگاهت را می گیرم و پیش می روم

چیزی نمی بینم، جز نور... 

کاش نگاهم، به نگاهت 

با تو در رؤیا (شعر سپید آسیه سلطانی)

شب؛ 

آسمان؛ 

گل؛

ابر؛ 

درخت؛ 

ماه؛ 

داستانک « عبور» ( آسیه سلطانی)

برای اینکه از من عبور کنی؛  

پایت را

فقط «آه» (شعر سپید کوتاه نوشته آسیه سلطانی)

ساده آمدی. 

ای کاش رفتنت اینقدر

سوختم (شعر نیمایی آسیه سلطانی)

گفتی مزن حرفی تو از دیروز؛
امروز، اما من
با واژه هایت سوختم،
دم بر نیاوردم؛
آتش زدی جانم
سوزاندی و خاکسترم 

اردیبهشتِ جانبخش

فرزند پائیزم 

جاریست در رگ های من «مِــهر» و

همسایه ی همسایه ام،