درنگ جایز نیست (شعر نو آسیه سلطانی)

منتظر است؛ 

منتظر که دست های بهاری ات،

با نوازشی آرام، 

برگ های خزان زده ی جانش را بروبند، 

 و با عطر بهاریشان، 

روح اردیبهشت را در کالبدش، بدمند. 

و او هنوز منتظر است؛ 

منتظر که تقویم عمرش، ورق خورد، 

و روی تاریخی متوقف شود که 

پروردگار وعده داده نامت را به نامش گره زند. 

تا رسیدن آن روز، 

هرصبح، تاریخ تقویم را خط می زند؛ 

هرچند که او صبر می کند، 

لیکن کار خیر را به تعویق انداختن، 

شر است... 

بشتاب؛ 

شتاب کن که درنگ، جایز نیست...