زاویه دید (شعر سپید آسیه سلطانی)
شنبه, ۱۳ خرداد ۱۴۰۲، ۱۰:۱۷ ب.ظ
بسمک یا هادی
(همین امروز، تغییرش دادم)
امتداد چشم هایت را که می گیرم،
چیزی نمی بینم جز نور...
کاش میدیدم آنچه را در ورای آن نور، به آن خیره شده ای!
کاش دستِ چشمانم را می گرفتی
و به دنیای دیدگاهت می بردی!
هرچند که امروز، دست پروده ی بزرگت، این کار را کرده
و نه تنها مرا،
که دست تمام دنیا را گرفته تا به تماشای زیبایی های دیدگاهت ببرد.
و امروز می بینم تمام دنیا را که به آموزه های پیامبرگونه ات، رهسپار شده اند...
