ارمیا ! کجا رفته ای؟!
بگو الآن دقیقا کجایی؟!
این همه سال بر فرازها پرواز می کردی، تا بتوانی از زاویه ای دیگر ببینی و نوشته هایت، رنگ و بویی دیگر داشته باشند!
بیا و اعتراف کن که فقط چند ساعتی یا چند روزی به
طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
- آذر ۱۴۰۴ (۲)
- مهر ۱۴۰۴ (۱)
- شهریور ۱۴۰۴ (۵)
- مرداد ۱۴۰۴ (۱)
- تیر ۱۴۰۴ (۴)
- خرداد ۱۴۰۴ (۲)
- فروردين ۱۴۰۴ (۱)
- اسفند ۱۴۰۳ (۲)
- بهمن ۱۴۰۳ (۳)
- دی ۱۴۰۳ (۲)
- آذر ۱۴۰۳ (۱)
- آبان ۱۴۰۳ (۱)
- مهر ۱۴۰۳ (۴)
- شهریور ۱۴۰۳ (۱)
- مرداد ۱۴۰۳ (۲)
- تیر ۱۴۰۳ (۳)
- خرداد ۱۴۰۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۵)
- فروردين ۱۴۰۳ (۲)
- اسفند ۱۴۰۲ (۳)
- بهمن ۱۴۰۲ (۳)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۲)
- آبان ۱۴۰۲ (۵)
- مهر ۱۴۰۲ (۲)
- شهریور ۱۴۰۲ (۲)
- مرداد ۱۴۰۲ (۲)
- تیر ۱۴۰۲ (۱)
- خرداد ۱۴۰۲ (۲)
آخرین مطالب
- ۰۴/۰۶/۳۰سکته (شعر سپید آسیه سلطانی)
- ۰۴/۰۶/۱۱پرده دار (داستانک آسیه سلطانی)
- ۰۴/۰۵/۰۷مرگ واژه ها (دلنوشته آسیه سلطانی)
دوم مهر امسال هم. گذشت...
صبح که بیدار شدیم، صبحانه خورده، نخورده، رفتم سراغ بستن چمدان ها.
ظهر، نماز که خواندیم، ناهار خورده، نخورده،
گفت: «حالا که وسطای بهاره و مصرف برق عموم مردم، هنوز بالا نرفته، چرا میگن مشکل سوخت داریم؟!»
محل ندادم. یک تکه از کیکی که سفارش داده بودم را،
اصلا نمی خواهم به آن روز فکر کنم...
همان روزی که نفس آقاجان وسط حیاط خانه بند آمد...
همان روزی که پرده های اتاق مادرجان، دیگر کنار نرفتند...
مادرجان دوست داشت صبح که بیدار می شود، پرده ها کنار باشند و چشم هایش
وقتی تو کوهنوردی اون اتفاق برام افتاد، دکتر گفت:«نباید از پاهات زیاد کار بکشی.» همین باعث شد که موقع بستنِ ساک سفر، لیلا جون بگه : « مصطفی جان! نرو مادر؛ نگرانتم؛ پیاده اذیت میشی؛ بذار چند هفته دیگه با ماشین میریم.»
ولی عاطفه که همیشه جور دیگه ای به دنیا و اتفاقاش نگاه می کنه، بهم گفت: « درسته که
هرچه واژه ها گسترده تر می شوند، باز هم نمی توان درد های این چند سال اخیر را با واژه، بر شانه های کاغذ گریست.
این روزها، وقتی باهم مواجه می شویم، نمی توانیم چیزی بگوییم؛
فقط دلمان می خواهد یکدیگر را بغل کنیم،
روی شانه های عزیزانمان اشک بریزیم و صدای
منتظر است وکیلش از در اتاق قاضی بیرون بیاید و
بگوید: «همه چیز تموم شد.»
وکیل آمد و گفت:
