نسیم جان بخشِ جان سِتان (شعر نو آسیه سلطانی)

بســــــم الله الذی هو علیـــــم بذات الصــــــدور 

نسیم زلال گلخانه ام تو بودی 
وزیدی به روحم 
مرا زنده کردی 
تمام گلبرگ های پریشانِ  دل را 
به دستِ توانای خود، شانه کردی 
چو مهمانِ لب های من شد دو دستت 
چرا اخم کردی و دستت کشیدی؟! 
من آخر به تو زنده بودم
تو رگ های بی جانِ وجودِ من را

به طوفانِ سخت دوری، بریدی