چمدان خالی (نثر ادبی آسیه سلطانی)
جمعه, ۲۶ مرداد ۱۴۰۳، ۱۰:۴۵ ب.ظ
بسم الله النور
کنار ریل قطار نشسته ام
با چمدانی بسته.
نمی خواهم مسافر قطار شوم.
آمده ام تا رفت و آمد آدم ها را ببینم
درس گیرم
و شاید توشه ای اندوزم.
در این چمدان بسته، هیچ نیست.
فقط بسته است که خالی بودنش را کسی نبیند...
لحظه ای از چمدان غافل می شوم
چمدانم را در دست دزدی می بینم
که به سرعت از من دور می شود
بیچاره فکر می کند عجب چیزی را دزدیده
چمدانِ خارجیِ برند
باوسایل احتمالا قیمتی!
خبر ندارد پوچ است
آن چمدانِ خالی!
