خون به دل می کنی مرا (شعر نو آسیه سلطانی)

؛ 

هر واژه ی  ناگفته ات، 

دنیایی از   غم_واژه هاست؛ 

خون می کند قلب مرا 

از یاد رفته (شعر نیمایی آسیه سلطانی)

 رعدی زدی؛ 

            بغضم ترک خورد؛ 

                                اشکم فروریخت.

اشکی که شد جاری به روی گونه هایم  

سکته (شعر سپید آسیه سلطانی)

گاهی تمام وجودم، قلب می شود؛ 

برایت می تپد؛

و چشم هایم  نمودار  ضربانش را 

اگر خالق بخواهد... (روایتی از آسیه سلطانی)

حالش بد بود؛ چشم هایش را بست تا بخوابد؛ روی بالشی که پناه  

چرا جدی نگرفتمش؟ ( داستانک آسیه سلطانی)

گفت:  «حالا که وسطای بهاره و مصرف برق عموم مردم، هنوز بالا نرفته، چرا میگن مشکل سوخت داریم؟!» 

محل ندادم. یک تکه از کیکی که سفارش داده بودم را، 

تمام می شود یا شروع؟! (داستانک آسیه سلطانی)

چشم از ساعت بر نمی دارد.

منتظر است وکیلش از در اتاق قاضی بیرون بیاید و 

بگوید:  «همه چیز تموم شد.» 

وکیل آمد و  گفت: 

مرا دست کم نگیر مادر ( آسیه سلطانی)

بسم الله الهادی

هشت سال از تولد پسر می گذشت. و هرسال پدر و مادرش، فرسنگ ها از یکدیگر فاصله می گرفتند. از نوع برخورد آنها 

اشارات (بیانات رهبر عزیزمان در دیدار شاعران/ شب میلاد امام حسن علیه السلام رمضان ۱۴٠۳)

و چقدر نکته فرمودند آقا... 

شریکم شدی!(شعر نیمایی آسیه سلطانی)

 نمیدانم چرا؟!  اما 

شریک یاد مادر در دلم هستی. 

تو می دانی چرا از جشن مادر

سوءتفاهم (داستانک آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

دوستت دارمی به او گفت تا امتحانش کند. 

و او، خود را عقب کشید تا