فال سوخته (شعر آسیه سلطانی در سوگ رفح...)

بسم الله الرحمن الرحیم 

خواب دیدم دختری را هر دو بالش سوخته 
روی یک اسب پرنده، بال و یالش سوخته 

گِرد آنها، خیمه ها آتش گرفته، یک به یک
دیدم آنجا دختری دیگر که شالش سوخته

تازه دامادی  که قبلا  دیده بودم در رفح 
رفته از هوش و کنار او، عیالش سوخته

من پریشان می دویدم بین آتش بین دود 
باغ زیتون، دود شد، کلّ نهالش سوخته 

از صدای جیغ و ناله، چشم هایم باز شد
دیدم آن تقویم خونین، ماه و سالش سوخته

آتشی افروخت صهیون، تا بسوزد نسل ما  
از خیال خام او، نسل رجالش سوخته 

آب شعر و قصه را شاعر، به هاون کوفته 
واژه ها آتش گرفت و جانِ فالَش سوخته 

 

___________________________________________________________

پی نوشت:  

میخواستم برای رفح بنویسم اما جز شعر، چیزی بر قلم نیامد؛ که وقتی جان آتش گیرد، بر لبها، جز شعر، واژه ای نیاید. 
و این شعر را نوشتیم.
هرچند ساده، 
هرچند ناتوان در وصف آن جنایت هولناک، 
اما عرض ارادتی است به برادران و خواهران شهیدمان در رفح. 

و الحمدلله علی کل حال