کلیدی بر قفل فراق / شعر سپید آسیه سلطانی

دلم را قفل و کلید، تویی...

سرمای دلواپسی ام را

با هُرمِ نفَسی، گرما بده. 

سکون قلبم را 

با تپشِ واژه ای

طرز تهیه اشک (شعر سپید آسیه سلطانی)

قلعه ی دلتنگی، 

دور قلبم حلقه می زند؛ 

دل، تنگ تر می شود؛ 

و فشار قلعه، بیشتر... 

دل، 

تنگ و تنگ تر 

زاویه ی دید ( خطاب به روح خدا) شعر سپید آسیه سلطانی

🌹سروده ای با ویرایش مجدد🌹

امتداد نگاهت را می گیرم و پیش می روم

چیزی نمی بینم، جز نور... 

کاش نگاهم، به نگاهت 

با تو در رؤیا (شعر سپید آسیه سلطانی)

شب؛ 

آسمان؛ 

گل؛

ابر؛ 

درخت؛ 

ماه؛ 

فقط «آه» (شعر سپید کوتاه نوشته آسیه سلطانی)

ساده آمدی. 

ای کاش رفتنت اینقدر

اشک خورشید (شعر سپید آسیه سلطانی)

(شعری که قبلا سروده بودم، کمی تأمل کرده و اصلاح نمودم) 

ابرهای پراکنده کجا و 
آسمان آفتابی کجا؟! 
خورشید می تابد و 
اشک های جاری 

هرچه غیر از تو، پَر ( شعر سپید آسیه سلطانی درباره شوق فرج)

بســـــم الله الرحمن الرحیم 

کاش به کنج آشپزخانه ی دلم، سری می زدید. 

و من هر غیری را از پنجره ی آشپزخانه، پرواز می دادم 

تا بتوانم

در انتظار پرواز (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

پرنده، به قفلِ قفس خیره مانده؛ 

در آرزوی پر کشیدن است. 

جوجه هایش از تخم درآمده اند؛

به قصدِ آزادی، پرواز را

رستاخیز (شعر سپید آسیه سلطانی در پاسخ شعری از مرتضی شمس آبادی)

بسم الله الرحمن الرحیم 

«مَرَجَ البحرَینِ یّلتقیان»  سوره مبارکه الرحمن

پایانِ دریا را نخواهی یافت! 

بنگر... 

تا چشم کار می کند،

آب می بینی و آب؛ 

چه، گاهِ آشفتگی که موج می زند 

و نزدیک است خود را

پس زد (شعر از آسیه سلطانی)

بسم الله النور

او

کتاب 

هدیه 

من

... 

راه برگشت بسته