خون به دل می کنی مرا (شعر نو آسیه سلطانی)

؛ 

هر واژه ی  ناگفته ات، 

دنیایی از   غم_واژه هاست؛ 

خون می کند قلب مرا 

تولد من یا مرگ او؟ (دلنوشته آسیه سلطانی)

دوم مهر امسال هم. گذشت... 

صبح که بیدار شدیم، صبحانه خورده، نخورده، رفتم سراغ بستن چمدان ها. 

ظهر، نماز که خواندیم، ناهار خورده، نخورده، 

از یاد رفته (شعر نیمایی آسیه سلطانی)

 رعدی زدی؛ 

            بغضم ترک خورد؛ 

                                اشکم فروریخت.

اشکی که شد جاری به روی گونه هایم  

سکته (شعر سپید آسیه سلطانی)

گاهی تمام وجودم، قلب می شود؛ 

برایت می تپد؛

و چشم هایم  نمودار  ضربانش را 

اگر خالق بخواهد... (روایتی از آسیه سلطانی)

حالش بد بود؛ چشم هایش را بست تا بخوابد؛ روی بالشی که پناه  

خاطره ای از آقامرتضی (خاطره گو: آسیه سلطانی)

به شکرانه ی اینکه نجات یافتم... خاطره را برایتان ارسال کردم.

جهت دیدن کلیپ با کیفیت بهتر دریافت  را لمس کن. 

 

 

درنگ جایز نیست (شعر نو آسیه سلطانی)

منتظر است؛ 

منتظر که دست های بهاری ات،

با نوازشی آرام، 

برگ های خزان زده ی جانش 

مرگ واژه ها (دلنوشته آسیه سلطانی)

هرچه واژه ها گسترده تر می شوند، باز هم نمی توان درد های این چند سال اخیر را با واژه، بر شانه های کاغذ گریست. 

این روزها، وقتی باهم مواجه می شویم، نمی توانیم چیزی بگوییم؛ 

فقط دلمان می خواهد یکدیگر را بغل کنیم، 

روی شانه های عزیزانمان اشک بریزیم و صدای 

تمام می شود یا شروع؟! (داستانک آسیه سلطانی)

چشم از ساعت بر نمی دارد.

منتظر است وکیلش از در اتاق قاضی بیرون بیاید و 

بگوید:  «همه چیز تموم شد.» 

وکیل آمد و  گفت: 

کلیدی بر تمام قفل ها/ شعر سپید آسیه سلطانی

دلم را قفل و کلید، تویی...

سرمای دلواپسی ام را

با هُرمِ نفَسی، گرما بده. 

سکون قلبم را