پاییز مهربان (شعر نو آسیه سلطانی)

بســـــــم الله الخــــــــالق 

برگ های سبزِ این خیابان دراز 
زرد شده
ریخته ست! 
گوئیا پاییز است!
و من از اول مهر 
با اناری در دست 
منتظر هستم تا
تو، درِ خانه ی ما را بزنی؛
و صدای پایت با صدای پاییز، 
دل من را ببرد. 
این صدای خش خشِ پاییز است، 
زیرپای من و تو
برگ ها می خندند 
آسمان هم انگار 
شُر شُری، می کند و 
با شوخی 
میکند خیس لباس ما را... 
من و تو، شاد و غزل خوان از عشق
دست در دست هم و
راهی این راه درازیم هنوز... 
اولین ماه خزان 
همچنان بادِ وزان 
می برد غم ها را
تا نشاند جایش

مهربانی ها را.
من و تو راهی این راه درازیم؛ هنوز...
با دعایی بر لب
از خدا می خواهیم
ماه شب های بلند پاییز 
بر سر این راه دراز
تا ابد روشن باد