با تو در رؤیا (شعر سپید آسیه سلطانی)

شب؛ 

آسمان؛ 

گل؛

ابر؛ 

درخت؛ 

ماه؛ 

لَپ لوپ لیلَپ لوپ؛ میریم سراغ کوشتکوب (هیچانه؛ آسیه سلطانی)

لَپ لوپ لیلَپ لوپ

مامان برام پخته سوپ

سوپ می خورم؛ چاق میشم

مثل چایی داغ میشم 

داغ دوغ دیدَغ

شریکم شدی!(شعر نیمایی آسیه سلطانی)

 نمیدانم چرا؟!  اما 

شریک یاد مادر در دلم هستی. 

تو می دانی چرا از جشن مادر

اشک خورشید (شعر سپید آسیه سلطانی)

(شعری که قبلا سروده بودم، کمی تأمل کرده و اصلاح نمودم) 

ابرهای پراکنده کجا و 
آسمان آفتابی کجا؟! 
خورشید می تابد و 
اشک های جاری 

گاه قند؛ گاه نمک (شعر نیمایی آسیه سلطانی) تقدیم به زوج های همیشه عاشق

بســــم الله الرحمن الرحیم 

گاه می خواهم که سر

 بر روی زانویت نهم

دست خود را روی موهایم

هرچه غیر از تو، پَر ( شعر سپید آسیه سلطانی درباره شوق فرج)

بســـــم الله الرحمن الرحیم 

کاش به کنج آشپزخانه ی دلم، سری می زدید. 

و من هر غیری را از پنجره ی آشپزخانه، پرواز می دادم 

تا بتوانم

در انتظار پرواز (شعر سپید آسیه سلطانی)

بسم الله النور 

پرنده، به قفلِ قفس خیره مانده؛ 

در آرزوی پر کشیدن است. 

جوجه هایش از تخم درآمده اند؛

به قصدِ آزادی، پرواز را

رستاخیز (شعر سپید آسیه سلطانی در پاسخ شعری از مرتضی شمس آبادی)

بسم الله الرحمن الرحیم 

«مَرَجَ البحرَینِ یّلتقیان»  سوره مبارکه الرحمن

پایانِ دریا را نخواهی یافت! 

بنگر... 

تا چشم کار می کند،

آب می بینی و آب؛ 

چه، گاهِ آشفتگی که موج می زند 

و نزدیک است خود را

زیارت نیابتی (شعر نیمایی آسیه سلطانی)

بســـــــم الله الرحمـــــــن الرحیــــــــم

این شعر را قبلا سروده بودم، اما امروز با تغییرات و اضافاتی، از نو ارسال کردم. 

در فراق گنبد طلا

آهی رها شد  از قلبِ خسته ی تو و 
به ابرها نشست ...
باد، ابرها را روانه کرد 
به مشهد الرضا رساند 
آسمان بغض کرد و
با صدای تو

مشتاق چشمانت... (شعر نو آسیه سلطانی)

بسمک یا انیس القلوب 

گویی زمستان است... 

هر روزِ من

هر شام من

هر هفته و هر ماه من

هر سال، بعد از سالِ من

در دوری از تابیدنت